1دانشجوی دکتری گروه جغرافیا (ژئومورفولوژی)، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2دانشیار گروه جغرافیای طبیعی (ژئومورفولوژی)، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
3استاد گروه جغرافیا (ژئومورفولوژی)، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
4دکترای مرتع و آبخیزداری، کارشناس آموزشی و پژوهشی دانشکده منابع طبیعیدانشگاه کردستان
چکیده
اولین گام مهم و اساسی در ارزیابی خطر زمینلغزش تهیه نقشههای حساسیت زمینلغزش میباشد، این نقشهها به عنوان یک محصول نهایی است که میتواند برایبرنامهریزی کاربری اراضی مفید واقع شود. هدف اصلی این پژوهش مقایسه کارایی مدلهای دادهکاوی ماشین پشتیبانبردار و لجستیک درختی به منظور پیشبینی مکانی زمین لغزشهای سطحی اطراف شهر کامیاران واقع در استان کردستان میباشد. در ابتدا، نقشه پراکنش زمینلغزش با 60 نقطه لغزشی در منطقه مورد مطالعه با استفاده از منابع مختلف ساخته شد. سپس، آنها به صورت تصادفی به یک نسبت 70 به 30 به ترتیب برای آموزش مدل زمینلغزش و اعتبارسنجی تقسیم شدند. از میان بیست و یک عامل مؤثر بر وقوع زمینلغزشهای سطحی منطقه مورد مطالعه، حدود هشت متغیر (فاصله از آبراهه، تراکم آبراهه، شاخص قدرت حمل جریان، بارندگی، عمق دره، شاخص نمناکی توپوگرافی، شدت تابش خورشیدی و انحنای طولی شیب) بر اساس شاخص IGR مؤثر شناخته شدند. عملکرد مدلها با استفاده از چندین پارامتر آماری از جمله حساسیت، شفافیت، صحت، مجذور مربعات خطا، منحنی نرخموفقیت و سطح زیر این منحنی مورد ارزیابی قرار گرفت. اعتبارسنجی نتایج مدلها با استفاده از منحنی ROC نشان داد که مدل SVM با سطح زیر منحنی 97/0از قابلیت پیشبینی بالاتری نسبت به مدل LMT با سطح زیر منحنی 737/0 برخوردار است. نتایج به دستآمده از این پژوهش میتواند برای برنامهریزی کاربری ارضی، کاهش خطرات زمینلغزش و مدیریت اصولی مناطق مستعد لغزشی مفید واقع گردد.
ابتدای صفحه